​Ik ben gezegend met zo’n vriend.
Onlangs dwaalden mijn gedachten naar hem af en kwam de associatie van een goudgeel korenveld bij me op. 
Ik besefte, dat je ook als mens net als graan de bereidheid moet hebben om vermalen te worden, los te raken van uiterlijke schoonheid om aldus tot waarachtige transformatie te komen. Vermalen en verpulverd, vermengd met de rest en dan geduld betrachten om het gistingsproces te laten plaatsvinden, waardoor alle deeltjes gezamenlijk kunnen rijzen om gelouterd door het vuur tot basisvoeding te worden.
Velen blijven hangen in de bekoring van de graanvelden.
Want wie kent niet de betovering van wuivend koren in de zon?
Als dat het geval is, zal het oogstseizoen voorbij gaan, de halmen zullen knakken en terugkeren naar de aarde om te wachten op het ontkiemen bij een volgende lente.
De nieuwe aar zal het dan misschien wel aandurven om door elkaar geschud te worden en het kaf van het koren te laten scheiden.
 
Een prachtige graankorrel blijft over, maar ook daar moet aan gewerkt worden. Hij moet worden geplet, verpulverd en dan worden vermengd met water en desem .Vervolgens breekt de tijd aan van rijzen.
Helemaal zacht en luchtig worden, afgedekt in stilte, want een harde klap kan alles ineen doen zakken.
Als het proces niet wordt verstoord en het deeg zich daarna laat kneden, dan mag het in een nieuwe steviger vorm, maar nog steeds zacht, de oven in om eruit te komen met als doel de ander tot voeding te zijn.
 
Hoeveel stadia zijn er niet in ons eigen leven, dat we de neiging hebben om te blijven hangen in aanbidding van de vorm of dat we vrees hebben voor de pijn van de volgende fase?
Toch is alles nodig om de cyclus rond te maken en volledig op te gaan….
 
Pas als je zelf alle stadia hebt doorleefd, kun je anderen waarlijk begrijpen vanuit compassie en kun je bemoediging uitstralen door zelf voorbeeld en voeding te zijn.
Christus zei: “Ik ben het brood” en daarmee bracht hij zoveel tot uitdrukking.
In elk stadium zit het hele proces verborgen.
Elk proces en dus ook elk stadium is van betekenis.
Als je zo kunt zien, valt elk oordeel weg.
De gelouterde mens is als een geplette graankorrel, die zelf door het vuur is gegaan om te kunnen rijzen, te klimmen om al het overtollige los te laten, om in samenhang en eenheid niets liever te willen dan zichzelf te geven vanuit een innerlijke drang, die liefde heet.
 
Wij mensen zijn reizigers in de tijd.
Het kaf van het koren scheiden, is gelijk de uittocht uit Egypte: loskomen van het ego. Weg van het geordende en veilige, bekende leven. Niet luisteren naar de mores van je omgeving, de politiek, het comfortabele leven, maar naakt zonder bescherming durven zijn. Je niet meer verschuilen achter een façade, een masker, een manier van doen, maar in de storm jezelf zijn. Zichtbaar.
En dan toch blijven lopen, bewegen, al weet je niet waarheen, want het loslaten vergt tijd en doorzettingsvermogen. Daarom gaat het niet zomaar ineens. Het terugverlangen is als een verslaving, omdat het veilig leek. Vertrouwd, bekend, zeker.
De neiging om terug te keren is als de korenaar die knakt, zonder gedorst te worden, opgaand in de cyclus van leven en sterven. Misschien zou je het zelfs kunnen vergelijken met het verhaal van Jozef en de droom over de buigende korenschoven. Zijn vader en broers bogen voor hem, terwijl hij rechtop bleef staan. Zij bleven hangen in oude patronen, maar Jozef niet. Vervolgens kreeg hij iedereen over zich heen. Het leven geselde hem en toch bleef hij zichzelf trouw; hij werd gepokt en gemazeld gedurende zijn reis. Maar hij bleef luisteren naar dat wat van Boven komt met alle risico’s van dien.
Zo bereikte hij de hoogste status en kon zich verenigen met zijn broers en vader.
 
Een gelouterd mens, die zelfs letterlijk in voeding kon voorzien. 

                                                                                                      Geschreven door: Mabel de Graaf-van Osnabrugge
​

Thuiswerken en weinig tot geen sociale bijeenkomsten meer om aan deel te nemen, leidden tot uiteenlopende reacties.
Het werd een tijd van bezinning en reflectie. Een tijd ook van angst, angst voor de gevolgen van een ongekend virus dat ons letterlijk de adem benam. Ook angst voor complotten om de eigen autonomie kwijt te raken. We werden ons bewust van de eenzaamheid die zieken en alleenstaanden ondervonden en ons hart huilde om elkaar niet meer te mogen aanraken, laat staan omhelzen.
De mens werd op ruwe wijze teruggeworpen op zichzelf.
In tijden van chaos komen belangrijke menselijke waarden en eigenschappen aan het licht.
Ga je klagen of ga je dragen?
Als je draagt, doe je dat dan door het ‘wei-woe-wei’ principe ( doen door niets doen) toe te passen zoals Boeddha en Confucius ons voorhouden?
Natuurlijk als je huis in brand staat, moet je blussen. Maar dan nog. Ook dan zijn er keuzen die je maakt: jammeren over het noodlot dat je heeft getroffen, dankbaar zijn voor de helpende hand van buren en naasten,  op zoek gaan naar de praktische oorzaak zoals een brandende kaars of kortsluiting of je bezinnen over de metafoor van een brandend huis…..
Politici, zorgverleners en velen met hun waren de brand aan het blussen.
Maar de mens achter de voordeur, hoe redde die zich?
De schokgolf bracht even rust, toen ontstond de paniek en zoals altijd werd men creatief en kwamen de oplossingen. Want creativiteit, de scheppende kracht van de mens, tilt ons boven onszelf en de situatie uit. We zijn meer dan consumerende wezens, en corona wakkerde de hogere waarden in ons aan.
We zijn niet bedoeld om eenzaam te zijn. Niet voor niets dat Eva uit de rib van Adam werd gecreëerd omdat God bij de eerste mens zag dat het niet goed was dat hij alleen was. Er werd een scheiding aangebracht om het alleen zijn op te heffen. Terwijl de paradox is dat de mens juist streeft naar het opheffen van de afgescheidenheid. Op spiritueel niveau kun je de parallel zien die vorm kreeg in de pogingen om mensen met elkaar te verenigen.
Zo ontstonden er initiatieven om online mensen te betrekken bij activiteiten die voorheen lijfelijke aanwezigheid vereisten. Het onderwijs en vele andere takken van sport gingen online. Waar de aanraking niet mogelijk was, werd toch de verbinding gevoeld.
Hoop en vertrouwen werden de drijvende krachten om nieuwe wegen in te slaan. Zo geschiedde.
Maar ging dat ook op voor spirituele en esoterische scholingswegen? Hoe neem je lichaamstaal waar als je alleen de bovenkant ziet? Hoe zit het met de energie die vaak voelbaar wordt opgebouwd tijdens een les? Bovendien is de sfeer van de lesruimte ook iets waar studenten gevoelig voor zijn.
Maar nood breekt wet en ook op dat gebied werden online lessen de ether ingegooid.
Praktisch gezien was het plezierig om geen reistijd kwijt te zijn. Dat gold natuurlijk voor docent en leerling. Een niet te onderschatten fenomeen was het feit dat de leerling in alle rust de materie thuis in eigen tempo op zich in kon laten werken. Niet direct van de les meteen de auto of de trein in en dus met volle aandacht bij de weg, maar alle rust en ruimte om de aangereikte lesstof in eigen omgeving te verwerken. Een goede les op welke gebied dan ook doet wat met een mens. Kwartjes vallen, je gaat verbanden zien of raakt geïnspireerd om verder te studeren. Spiritualiteit gaat echter ook om de ongeziene wereld, om je verbinding met het Hogere, zo je wilt, het numineuze.
Daar en juist daar werd tastbaar wat in spiritueel opzicht gaande was in de wereld. De rust van avondklok en minder sociale- en/of werkdruk zorgden ervoor dat het denken kalmer werd. De druk ging van de ketel en de geest werd als kabbelend water. We hoefden niet meer zoveel. Er kwam ruimte vrij en de spirituele zoeker voer er wel bij.
Want Lao Tse zei het zo:
 
Dertig spaken komen samen in één naaf
Maar op de ruimte waar het niets is, berust de bruikbaarheid van de kar.
 
Men vormt het leem tot vaatwerk
Maar op de ruimte waar niets is, berust het nut van de pot.
 
Men hakt deuren en vensters uit om kamers te maken
En van de ruimte waar niets is, hangt het gebruik van het huis af.
 
Daarom schept het Iets dat er is de werkelijkheid
Maar het Niets schept de bruikbaarheid.
 
Zie het als de evolutie van communicatie. Eerst was er een telefoniste nodig om een verbinding te leggen. Toen was er een toestel met een draaischijf waarmee je rechtstreeks kon bellen. Pak weg een halve eeuw was dat dé manier om afstanden te overbruggen.
Toen deed de mobiele telefoon haar intrede. Eerst nog in groot formaat, maar gaandeweg werd die al kleiner en kleiner en werd het bereik ruimer en ruimer. Er kwam beeld bij en de mogelijkheid om met velen tegelijkertijd in gesprek te gaan.
Evolutionair gezien is het wachten op telepathie als vanzelfsprekend middel om elkaar te bereiken.
Om iets te zien, moet je ontvankelijk zijn. Bovendien is het noodzakelijk om de intuïtie een kans te geven door niet al te vol te zijn met van alles en nog wat. Ook niet al te vol van jezelf.
Met de komst van MRI hebben we gezien dat de hersenen van de één reageren op de impuls van de ander. We zijn als communicerende vaten. De grote wijsheids tradities zeiden al:
Wij zijn allen één.
​
Spiritualiteit ‘online’ is oude wijsheid in een nieuw jasje gestoken, want een groot deel van de mensheid is zich bewust van een lijntje met ‘Hierboven’. Skypen en zoomen en dichter tot elkaar komen, is de voorbode van een spannende ontwikkeling die in het verschiet ligt.
Het is het individuele perspectief dat bepaalt of Corona een zegen was of niet…..
Paul Brunton schreef in ‘De Geheime Weg’: Waarheid is als een geestelijk wit licht, dat door het prisma der mensheid in vele kleuren uiteen valt.
 
Welke facet van jouw innerlijke diamant wil jij belichten? Zie ons cursusaanbod: via deze link  
​
                                                                                                      Geschreven door: Mabel de Graaf-van Osnabrugge

Wat is jouw ritme? Hoe beweeg jij? Wat is jouw tempo? Hoe zou het zijn als je je eigen ritme volgt in je dagelijks leven en in de doelen die je je stelt?
En aan de andere kant: kun jij je ook laten bewegen?
Je overgeven aan muziek, aan dans, aan een ander mens. Laat je je raken door een ander, door jezelf, door de schoonheid van een schilderij of een lelijke omgeving?
Of zou je dat wel willen, maar is er iets wat je tegenhoudt, een drempel die je niet zo gemakkelijk
overgaat? Ook al weet je nog niet wat jouw antwoord is op deze vraag, het is heel nuttig om jezelf de vraag te stellen. Want dat maakt dat op enig moment het antwoord uit je binnenste kan opwellen.

Holistic pulsing is bewegen en bewogen worden.
Het laat je de stroming in jezelf ontdekken. Pulsen is het leven in iemand wekken, gepulst worden is ervaren waar het leven in jou zit, hoe dat voelt. Het is ook ervaren waar het niet stroomt, waar je lichaam zich verzet tegen beweging.
Als de pulser je zachtjes en wat langer pulst, kan de stroming zich uitbreiden, kun je als ontvanger
wennen aan het wiegen, aan het gevoel dat je in een bootje op het water ligt, of dat je zelf een
kabbelend beekje bent, of een stromende rivier. En ga je misschien tintelingen voelen. In je tenen, in je benen, of zelfs door je hele lijf. Dat is jouw lichaam dat tot leven komt. Dat ben jij!

In je natuurlijke staat van zijn ben je een rivier die stroomt. Je kent dat gevoel misschien wel.
Dat heb je als je iets doet waar je helemaal in opgaat, schilderen, voetballen, met je kinderen spelen, je lievelingsgerecht klaarmaken. Een activiteit waarbij je jezelf vergeet, waarbij je samenvalt met jezelf en je omgeving. Maar je kent vast ook het tegendeel. Als er veel rotsblokken in een rivier liggen belemmeren die de stroming. Als je vasthoudt aan bijvoorbeeld een ergernis of aan verdriet, dan zet je jezelf op slot en vormt zich een rotsblok in je gemoed. Dan moet de rivier een omweg maken om de weg naar zee te vinden. 

Wat doet de stroming van het water? Die zorgt ervoor dat de rotsblokken afgesleten worden, eerst
miniem, maar altijd gestaag. De stroming maakt dat een rotsblok uiteindelijk slinkt en verdwijnt. En dan heeft het water weer alle ruimte. Wij zijn die rivier, jij bent die rivier. En het water dat erdoorheen stroomt is het leven in jou. Geef je het leven in jezelf de ruimte of houd je het af uit angst dat je overspoeld wordt? Je kunt beginnen met voorzichtig één teen in het water te steken.

Polariteitsmassage is een massagevorm van grote eenvoud. Door je handen op twee plekken op het lichaam te leggen worden lichaamsdelen weer nauwer met elkaar verbonden; links en rechts, boven en onder, voor en achter. Het is vaak plezierig om je handen in rust op een ander mens te leggen als je gever bent, en die simpele handeling kan een groot effect hebben op de ontvanger. Denk aan een moeder die haar baby’tje vasthoudt onder billen en hoofd, of je vriend die achter jou staat en zijn handen op jouw schouders legt. Polariteitsmassage brengt net als holistic pulsing de energiestroom weer op gang, het brengt je in evenwicht, maar dan zonder beweging, in rust. Als pulsing het water is dat door de rivier stroomt, dan zijn polariteitshandelingen de oevers van de rivier, maar ook de boeien in het water. Bakens die je de grond in jezelf laten ervaren, rustpunten die je wijzen waar jouw eigen rustpunt is.

Je leert je lichaam, en dus jezelf, beter kennen door deze massagevormen te ervaren.
Pulsing en polariteit kunnen een zelfde effect bewerkstelligen, maar de ene vorm kan – op dit moment – beter bij jou als ontvanger passen dan de andere. Als gever, oftewel masseur, is het fijn om verschillende technieksoorten ter beschikking te hebben, waarmee je kunt inspelen op de behoefte van de ontvanger, nu in dit moment. Als de ene vorm niet past heb je een alternatieve aanpak achter de hand.

Ritme is levenslust, is plezier. Als je ontdekt hoe je kunt leven volgens jouw eigen harteklop, dan ben je ‘in flow’. Leer luisteren naar jouw ritme, naar het tempo van jouw hartslag.
Misschien moet je een tandje langzamer gaan om je innerlijke stem te kunnen horen en in je lichaam te kunnen voelen wat goed is voor jou. Af en toe eens stil staan kan ook geen kwaad! Eer jezelf, eer het leven in jou en geef het de ruimte.
 
Emma Putman

Basiscursus Pulsing en polariteit.
https://emmaputman.nl/basiscursus-pulsing/
Ben je nieuwsgierig of de cursus iets voor jou is, maar wil je de techniek eerst aan den lijve ervaren, dan kun mij daarvoor bellen: 06 – 15 86 29 77 of mailen naar  info@emmaputman.nl ​

Mijn vader leerde me stil te zijn en te luisteren naar anderen.. de naam S(h)imon betekent  ‘luisteraar’.  Mijn moeder gaf me mee mijn eigen verhaal te vertellen en te laten zien en horen. Een spiegel voor jezelf en voor anderen. Natuurlijk is er ook een ver-lang-lijstje van wat ze me niet leerden in dat (bijna te) grote gezin. De dingen die je zelf uiteindelijk met vallen en opstaan ontdekt over werkelijk jezelf zijn.
Graag deel ik met je over alles wat ons boeit.
Bijvoorbeeld deze zomer in onze heerlijke tiendaagse Loop je leven.  In een mooie mix van… levensthema’s tot boerenzwaluwen, van serene stilte tot de gulle lach, van boomknuffelen tot samen het glas heffen op de genietingen van het leven.
​
Simon Wijma

Lopen is voor mij loslaten. Het biedt ruimte. Een ander ritme. Buitenlucht, stilte en groen werken helend en voeden de geest.
Het is een voortschrijdend proces- hoe langer en hoe verder lopen, hoe meer effect. Door de fysieke inspanning denk ik minder. Ik kom op nieuwe gedachten. Het verjaagt somberheid. Het geeft luchtigheid. Ik ga gemakkelijker praten. Ik voel mijn lijf weer.
Dagen achtereen lopen werkt nog sterker. Een vrijheidsgevoel, zaken relativeren, loslaten van patronen, nieuwe ontmoetingen –natuur, cultuur, mensen.
De inspanning en de grenzen die je hierin tegenkomt of overschrijdt maken emoties los. Lopen brengt me letterlijk en figuurlijk in beweging. Het is een beweging, een proces, waar ik graag anderen in meeneem. Op mijn wandelingen speel ik er mee om je te helpen tot rust te komen.
We zijn bewust buiten. De telefoon gaat uit. Enkele woorden over de plek waar we zijn. Een meditatieve opmaat om je gedachtestroom wat anders te laten meanderen. Dan lopen we in stilte.
​Je bent in de groep, maar ook met jezelf. Onze meerdaagse wandelingen bieden nog meer mogelijkheden te genieten van natuur, stilte, landschap; de weg samen, en je eigen pad.
Deze zomer gaan we genieten van wat Nederland heeft te bieden. De onvermoede vergezichten van het land van bos en Waal rond de oudste stad van Nederland. De eigentijdse pelgrimsweg. De loop der Wijsheid. Ook wel: de Nijmeegse Tiendaagse.
Een plek die we op de tweede wandeldag passeren is het Filosofendal. Ik schreef er onderstaand gedicht over.

De School voor Spiritualiteit biedt binnenkort de 6-delige cursus rondom Kosmische Wetten, gegeven door Prof. Dr. Gert Jan van der Steen.  Het gaat hier om een heel interessante thematiek vanuit de esoterische wijsheidstraditie die altijd een onderstroom is geweest in de Europese cultuur. De cursus draait om de principes van schepping, evolutie en bewustzijn op alle niveaus van bestaan.
 
Een nieuwsgierige student vertrouwde mij toe dat iets hem tegenhield om aan die cursus mee doen, want dan zou hij niet meer goed uit kunnen uitmaken wat hij moest geloven. Dus! Maar ik  begrijp heel goed de achterliggende huiver; de associatie met eeuwenoude geloofsdwang die de mensen al te lang heeft klein gehouden.
 
Ik kan iedereen geruststellen: het item kosmische wetten heeft totaal niets te maken met enige geloofsleer of met wat voor religieuze denkbeelden dan ook. Sterker nog: de universele wetten die we in de cursus gaan onderzoeken zijn onverenigbaar met al die geboden en verboden die we kennen uit de diverse religies en ideologieën. Immers, een absoluut hoofdprincipe binnen deze kosmische wetten is juist de vrije wil van de mens. En uitgerekend daarmee hebben de vertegenwoordigers van religies en ideologieën het soms moeilijk.

​​Op basis  van dit soort wetten is het heelal ontstaan, en ook het atoom en de menselijke lichaamscellen. En wat bijvoorbeeld te denken van de liefde?Vanuit dat idee van de schepping als een schitterend stelsel van abstracte wetmatigheden van waaruit alle vormen zich manifesteren, komen we dichter in de buurt van waar de cursus werkelijk over gaat: ‘een kijkje achter de schermen van het samenstel der dingen’.

We gaan het dus hebben over de wetmatigheden en principes in de schepping. ‘Schepping?’ hoor ik mensen denken. Inderdaad: we kennen allemaal de treurige strijd tussen verstarde gelovers.
De ene groep erkent alleen de schepping in zes dagen zoals die, oppervlakkig gezien, in de bijbel wordt beschreven. De andere groep gelooft daarentegen fanatiek dat het universum uit het toeval is ontstaan en op een gegeven moment vanzelf is gaan leven en evolueren.
Maar het bevrijdende inzicht is dat die controverse volkomen onzinnig is.
De enige logische constatering is dat het proces van schepping, van wording, eindeloos doorgaat en dat evolutie daarin het dragende principe is. Je zou evolutie gerust het basisprincipe in alles kunnen noemen. En wij, als mens, hebben een rol in het geheel! Want ook wij scheppen voortdurend. Maar dan toch weer de eeuwige vraag: waarheen en waartoe?
 
De cursus is gebaseerd op oeroude inzichten die ons zijn overgeleverd in combinatie met de meest actuele inzichten van hedendaagse denkers en moderne wetenschap. Met literatuuropgave. Ik verwacht dat deze unieke cursus ons allerlei inzichten en handvatten kan aanreiken waarmee we ons persoonlijke bestaan meer als logisch en zinvol kunnen ervaren en vormgeven vanuit onze plaats in het grote geheel. Dat helpt als we vanuit groeiend bewustzijn willen leven. Onderzoek en laat je verrassen.
 
 
Hans Wolters

​Uit de bijdragen van de diverse docenten werd frappant duidelijk dat we het hebben over een spirituele onderstroom die universeel is in het duizenden jaren oude gedachtegoed van de mensheid.
De diverse religies, hun stromingen, scholen en leraren hebben er in elke cultuur  steeds weer in nieuwe vormen gegoten en er nieuwe woorden voor gevonden.
De religies hebben de mensheid heel veel houvast gegeven en verder gedragen, en daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn. Maar dat  heeft ook vaak geleid tot de beperkende dogmatiek, de morele keurslijven en de onverdraagzaamheid waar  veel mensen zo genoeg van hebben.
 
De stroom waar wij, als school, graag deel van uitmaken is de wassende stroom van mensen die zich vrij beginnen te maken van de gevestigde claims op De Waarheid. 
Of we het nu hebben  over de traditionele religies, de eng-materialistische wetenschapsopvatting, de vervreemdende politiek/economische stelsels, of over de waarheden waarin we zelf in ons persoonlijke leven  zijn geconditioneerd.  Dat is wel iets wat onze tijd uitdagend en boeiend maakt;  want er komen opnieuw ‘andere tijden’ .
 
Maar ja, dat betekent een grote zoektocht, zowel voor de mensheid als geheel, als voor onszelf als individu in de grote maalstroom.
Een zoektocht naar een nieuwe oriëntaties, naar waarden die richting en commitment kunnen geven,  naar nieuwe betekenissen die samenhang en diepgang in ons leven kunnen brengen.
 
En nu weer terug naar onze school .
Wij willen dus een  positief aandeel leveren in deze grote, zoekende, beweging naar bevrijding. 
Ons uitgangspunt blijft  natuurlijk het werken met individuele spiritualiteit; dat is ons gegeven domein.  En juist daarin is voor ons allemaal heel veel boeiends te onderzoeken.  
Dat is tegelijkertijd de reden dat we spiritualiteit niet meer definiëren vanuit de traditionele religies, maar dat we meer aansluiten bij de inspiratie uit de aloude spirituele  onderstromen die steeds weer nieuwe beddingen zoeken.
 
De cursussen over Wijsheidstradities (boeddhisme, hindoeïsme, joodse kabbala, en esoterisch christendom) verwijzen dan ook niet direct naar de betreffende religies en hun specifieke vormen. Maar we willen wel werken met hun onderliggende tijdloze bronnen waarin een diepe, universele, spiritualiteit  verborgen zit en  die we steeds weer kunnen ontsluiten om er  nieuwe woorden en betekenissen aan te geven voor ons persoonlijke leven.
 
Er is natuurlijk nog veel meer te vertellen over onze School voor Spiritualiteit. Maar dat doe ik graag een volgende keer.
 
Hans Wolters

​Voor deze groeiende groep wil de school een eigen leeromgeving bieden en diverse ingangen aanreiken. De cursisten kunnen een persoonlijke route kiezen binnen een samenhangend cursusprogramma van cursussen, trainingen, workshops en studiegroepen. 
 
Uniek programma  
Het cursusprogramma is opgebouwd rondom diverse universele wijsheidstradities en meditatievormen. Bijzonder in het programma is dat het zwaartepunt niet specifiek ligt op de bekende oosterse tradities, zoals boeddhisme en hindoeïsme, maar dat daarnaast gekozen is voor westerse benaderingen van spiritualiteit zoals christelijke mystiek en joodse kabbala. Bovendien is er ook aandacht voor  actuele inzichten uit modern wetenschappelijk onderzoek. 
 
Het programma is opgebouwd uit gevarieerde, kortdurende cursussen. Men kan na elke gevolgde cursus steeds weer kiezen voor vervolg- of verdiepingscursussen. Cursisten kunnen daardoor een persoonlijk traject opbouwen in de breedte of juist meer in de diepte.
 
Verrijkend
De insteek van de school is niet een vorm van godsdienstwetenschap te doceren. De docenten hebben een brede deskundigheid, maar geven hun lessen vanuit hun persoonlijke scholing en ervaring in de tradities van waaruit zij kennis willen doorgeven.
Het is juist de bedoeling dat mensen vanuit hun eigen vragen de antwoorden kunnen vinden die iets toevoegen voor hun persoonlijke leven. De inzichten die de cursisten kunnen opdoen en de vaardigheden die ze kunnen trainen zijn puur bedoeld voor innerlijke verrijking en verdieping van de eigen persoonlijkheid en stijl van leven.
Natuurlijk kunnen de gevolgde trajecten ook een geschikte aanvulling zijn bij bepaalde opleidingen of beroepen. Uiteindelijk gaat het altijd om je eigen kwaliteit van Zijn, waar je ook bent’, aldus Hans Wolters, coördinator van de school.

Het was een drukte van belang in de Poort 16 augustus.
Ruim twintig members van de Quiet en hun kinderen hadden de weg gevonden naar de Moesstraat 20. De Poort had in samenwerking met Quiet Groningen een ‘Zomerdag’ gerealiseerd waarbij het zoeken naar inwendige rust centraal stond. In drie leeftijdsgroepen konden kinderen van 4 tot 13 jaar een aantal gevarieerde workshops volgen.
“Het is prachtig om te zien hoe mijn kleindochter geniet,” vertelt Connie, member van Quiet achter een kopje koffie. “Het was in het begin wel even wennen, met al die vreemde kindjes. Maar een keer aan het bouwen met de materialen van Nienke van Dam met drie andere kinderen, was het dikke pret.” 

​​Uitwisseling
Tijdens de goed verzorgde lunch, wisselden de aanwezige ouders veel ervaringen uit.
​Men praatte niet alleen over de dag, maar ook over hoe zij elke dag de strijd met armoede aangaan en proberen te overwinnen. 
Informatie en ervaringen werden in drukke gesprekken met elkaar uitgewisseld. Veel kinderen zaten niet bij hun moeders, maar bij hun pas verworven vriendinnetjes, of kregen een fles van een vrijwilliger omdat de moeder net met een ander kind bezig was.

​Dankwoord
De Poort wil via deze weg graag haar dank uitspreken. Naar de docenten toe, de vrijwilligers van de Poort en de medewerkers van Quiet.
Ook Arnold de Meijer bedankt voor het verslag van de dag en de foto’s.
En als laatste bedanken wij de Stichting RK-SCI voor hun donatie om deze dag mogelijk te maken.

De Poort is een centrum voor verbinding, zingeving en spiritualiteit in de stad Groningen. De Poort is gevestigd aan de Moesstraat in Groningen. De Moesstraat in Groningen is een drukke weg vol auto’s en fietsen; niets doet vermoeden dat achter een poort een prachtig klooster met rustgevende kloostertuin schuilgaan.
 
De kapel vormt de ziel en het lichtpunt van De Poort.  In een krimpende kerk wil De Poort een nieuwe weg inslaan die het gebed en lofzang stimuleren.  Om deze weg te kunnen bewandelen moest eerst de kapel gerenoveerd worden, de stilteruimte geschikt maken voor retraite, maar ook voor yoga- en meditatie als ook flexibel genoeg om een tafel te plaatsen voor liturgische diensten. Kapel wordt weer kapel, is ons motto, met kapeldiensten, die verdieping en gemeenschapsdienst bieden aan mensen, vooral gedurende Pasen, Pinksteren en Kerst. Ook willen we een nieuwe impulsen geven aan doopfeesten, communies en bruiloften met de kloostertuin als getuige van een onvergetelijk feest.
 
De Jan Schuurmans Stichting gaf haar goedkeuring en de laatste 3 maanden is er hard gewerkt aan de verwezenlijking van ons plan. De renovatie vond plaats in 2 fasen. In de 1e fase is het plafond geheel vernieuwd. Het oude plafond van riet en kalk met zijn hangende doeken, houten panelen en energiesluipende TL buizen  werd vervangen door een strak afgewerkt gipsplafond met twee grote ornamenten. Het slopen van het riet met kalk verwerkt in het huidige plafond was een regelrechte nachtmerrie en ook een potentiële brandhaard.
Het waren lange dagen met heel veel stof en vezels. De kapel was gedurende een week een wolk van stof daar het hele kalk-rieten plafond  eruit gehaald moest worden.
Het resultaat mag zich laten zien. Waar vroeger de kapel hokkerig en drukkend aanvoelde is er nu vooral ruimte en licht dankzij de glas in lood ramen die veel meer tot hun recht komen.
In de tweede fase hebben we een nieuwe vloer gelegd .Over de huidige 25 jaar oude vloerbedekking zijn twee verschillende ondervloerplaten aangebracht t.b.v. een betere demping en geluidsreductie. Daarover zijn 33cm brede planken gelegd. Onze kapel lijkt nog lichter en is een  streling voor het oog.
Deze renovatie kon alleen tot stand gebracht worden mede dankzij de onvoorwaardelijke en soms dagenlange inzet van Theo en Toos.  Ook ben ik ongelofelijk dankbaar  voor de ondersteuning van de Orde van Dominicanen en de Sint Joseph Stichting. Zij hebben met hun financiële steun de renovatie van de kapel mogelijk gemaakt. Je bent gevraagd en ik hoop oprecht dat de vernieuwde kapel een impuls mag geven aan een nieuw leven in de stad en dat wij hier onze spiritualiteit mogen voeden. 

                                                                                                         Lodewijk van Gaalen